Woord van de voorzitter
De balans
Het is weer zover, de jaarlijkse lijstjesweken. De tijd waarin we met z’n allen graag en lekker overzichtelijk de balans opmaken. Niet dat het zich beperkt tot de laatste drie weken van het jaar: ik krabbel ze het hele jaar door. Actiepunten-, boodschappen-, “to do”-, meeneemlijstjes. Toch lijken we een ander belang te hechten aan de rijtjes op het einde van het jaar.
De 10 beste films / docu’s / series die moet hebben gezien, de 22 meest verkochte boeken van ’22, de 50 meest spraakmakende gebeurtenissen in de wereld. We ontkomen er ook dit jaar niet aan om door mediaredacties de maat genomen te worden. Redactionele gemakzucht om de opbrengst van een jaar te hergebruiken? Of een diepere behoefte aan structuur en daarmee schoon schip voor een volgend jaar? Er is in ieder geval wel publiek voor.
De apotheose van de lijstjes is voor velen die met de 2000 meest favoriete muzieknummers, dan wel gekozen door het publiek. Zowel op radio als televisie in de afgelopen jaren veruit het populairste lijstjesprogramma. Of het programma aan populariteit heeft ingeboet, zal komende weken blijken. Het pas uitgekomen schrikbewind van de presentator bij een andere mediaredactie laat wellicht ook een nare bijsmaak achter bij dit programma. Daarmee is ook dit huisje niet meer heilig, zoals we eerder dit jaar ook zagen bij andere kijkcijferkanonnen.
De laatste discussie over het geven van rekenschap over zulke excessen is nog lang niet gevoerd. De beerput van medialand is vermoedelijk nog wel wat dieper. Wat er hopelijk wel veranderd is, is dat slachtoffers eerder een luisterend oor hebben en meer erkenning en zorg voor het geleden leed. Wat doen dan die lijstjes er nog toe, vraag je je af.
In de ban ermee dus, geen rankings of top zoveel’s. In deze nieuwsbrief bijvoorbeeld wel suggesties voor mooie podcasts, boeken en films, maar vormt u zich daar vooral zelf een oordeel over. Ik ga me alleen nog bezighouden met de lijst voor de kerstboodschappen.
