Verhoogt virtuele realiteit de emotionele betrokkenheid tijdens exposure?
Auteurs: Greg M. Regera, Derek Smolenskic, Aaron Norra, Andrea Katza, Benjamin Bucka & Barbara O. Rothbaumd
Langdurige exposure (Prolonged Exposure, PE) is een behandeling voor posttraumatische stressstoornis (PTSS) op basis van de emotionele verwerkingstheorie. Volgens deze theorie is emotionele betrokkenheid tijdens imaginaire exposure van cruciaal belang voor de klinische uitkomst. Eén beweegreden voor exposure middels virtual reality (VRE) is het vermogen om emotionele betrokkenheid te vergroten door traumarelevante, multi-sensorische stimuli aan te bieden. Deze studie vergeleek de subjectieve angst van soldaten (N = 108) tijdens exposure via PE of VRE. Soldaten met een hoger gemiddelde of hogere pieken van angst tijdens de eerste imaginaire exposure, hadden ernstigere PTSS symptomen bij aanvang. Er was geen verschil tussen de groepen in het gemiddelde of in de pieken van angst tijdens de imaginaire exposure bij de eerste of laatste sessie. Er werden geen significante verschillen in habituatie tussen de sessies waargenomen bij de VRE- of PE-groepen. Echter, elke verlaging van tien punten in SUDS (Subjective units of discomfort)-scores vanaf het begin van de imaginaire exposure tot aan het einde van de behandeling, was geassocieerd met een grotere afname in CAPS-W-scores voor beide groepen. Er waren geen groepsverschillen in deze trajecten, of in de omvang van de associatie, tussen angst / habituatie en PTSS-symptomen. Toekomstig onderzoek naar VRE zou zelfbeoordelingen over de betrokkenheid tijdens de exposuresessies moeten meten om een beter begrip te krijgen over welke patiënten baat zouden kunnen hebben bij deze innovatieve benadering voor behandeling.
