G.E.A. Konijnenberg

This study examined the relationships between posttraumatic growth (PTG) and posttraumatic depreciation (PTD) across 10 countries and assessed the factorial invariance of the standardized inventory assessing PTG and PTD, the PTGDI-X, the expansion of the PTGI-X (Tedeschi et al., 2017).

Een posttraumatische stressstoornis (ptss) is vaak een chronische aandoening, ondanks de beschikbaarheid van diverse bewezen effectieve behandelopties. De toepassing van psychedelica biedt nieuwe behandelmogelijkheden.

De impact van een verkrachting is enorm: op het slachtoffer, de familie, maar ook op de samenleving. Het politieonderzoek naar de zaak krijgt veel aandacht. Maar, zegt klinisch psychologe Iva Bicanic, er moeten niet alleen sporen veilig worden gesteld, maar ook iemands ziel. “Zonder dat je het wilt, komt iemand in je. Dichterbij kun je niet komen.”

Kinderen die onveilig opgroeien zijn vaak extra gevoelig voor afwijzing, oordelen, of een onderliggende boodschap. Reflecteren op jezelf is dus tijdens ieder gesprek een must. Maar waarop dan precies? En hoe?

Na de zelfdoding van acteur Antonie Kamerling wilde zijn zoon Merlijn Kamerling (21) tien jaar lang niets over zijn vader weten. Tot hij besloot op zoek te gaan naar wie zijn vader eigenlijk was. ‘Het was een opluchting om te horen dat mijn vader net zo zoekende en onzeker was als ik.’

Een posttraumatische stressstoornis (PTSS) gaat vaak gepaard met cognitieve problemen, die door patiënten als hinderlijk kunnen worden ervaren. Neuropsychologische studies laten zien dat deze zich voornamelijk voordoen in het verbale (hippocampaal gemedieerde) declaratieve geheugen, het aandachtsdomein, het werkgeheugen en het executief functioneren, en bevestigen de impact op het dagelijks functioneren. Ook is in diverse studies aangetoond dat deze cognitieve problemen van invloed zijn op de effectiviteit van traumagerelateerde psychotherapie en werden in studies aanwijzingen gevonden dat deze cognitieve disfuncties deels omkeerbaar zijn door een succesvolle behandeling. In dit artikel wordt stilgestaan bij deze cognitieve problemen, worden inzichten hierover gedeeld vanuit de neurobiologie en worden er adviezen aangereikt voor de clinicus om rekening te houden met deze problemen tijdens de behandeling.

De 27-jarige Nederlandse verpleegkundige Anne besloot ruim een half jaar geleden haar baan op te zeggen. Ze was toe aan iets anders en werd medisch assistent op Lesbos, in vluchtelingenkamp Moria. “Met regelmaat moet ik zelf een onwijs potje huilen om wat ik zie en meemaak.”

Ondersteunend aan de processen van diagnostiek en monitoring worden vaak instrumenten ingezet. Over de validiteit ervan bij toepassing bij mensen met een migratieachtergrond en/of laaggeletterden is vaak nog (te) weinig bekend. Een cultuursensitieve benadering is nodig om diagnostiek en monitoring op een juiste manier aan te pakken. Deze werkkaart ondersteunt de professional bij een cultuursensitieve benadering van de patiënt.