14 januari 2019
Auteurs: Juul Gouweloos-Trines, Hans Te Brake, Marit Sijbrandij, Paul A. Boelen, Chris R. Brewin, en Rolf J. Kleber

Originele titel: A Longitudinal Evaluation of Active Outreach after an Airplane Crash: Screening for PTSD and Depression and Assessment of Self-Reported Treatment Needs

Achtergrond: In 2009 stortte er in de buurt van Amsterdam een vliegtuig neer. Als remedie tegen onvervulde mentale gezondheidsbehoeften werd actieve outreach ingezet om slachtoffers te identificeren die mogelijk posttraumatische stressstoornis (PTSS) en depressie zouden ontwikkelen.
Doel: Deze strategie evalueren door te onderzoek uit te voeren naar  1) de nauwkeurigheid van screeningsmethoden in het voorspellen van PTSS en depressie, 2) zelfgerapporteerde behandelbehoeften, en 3) in hoeverre behandelbehoefte het verloop van PTSS voorspellen.
Methoden: Er werden bij 112 volwassen overlevenden semi-gestructureerde telefooninterviews afgenomen na 2 (T1, n = 76), 9 (T2, n = 77) en 44 maanden (T3, n = 55) na het ongeluk  De Trauma Screening Questionnaire (TSQ) en de Patient Health Questionnaire-2 (PHQ-2) maten de symptomen van PTSS en depressie, respectievelijk. Op T3 werd met een klinisch interview diagnoses van PTSS en depressie in kaart gebracht. Gebaseerd op TSQ scores op de 3 tijdsmomenten werden participanten gegroepeerd in 5 ‘trajecten’ : veerkrachtig (n = 38), chronisch (n = 30), herstel (n = 9), vertraagde aanvang (n = 9) en terugval (n = 3). Beide instrumenten boden lage positieve predictie-waarden (TSQ: 0.57, PHQ-2: 0.50 op T3). Een aantal participanten rapporteerden onvervulde behandelbehoeften (T1: 32.9%, T2: 19.5%, T3: 10.9%). Het rapporteren van onvervulde behandelbehoeften op T2 was vaker toegewezen aan een chronisch PTSS traject vergeleken met het rapporteren van geen behoeften (p < .01).
Conclusies: De prevalentie van onvervulde behoeften op 44 maanden na het ongeluk binnen een chronisch PTSS traject gaf aan dat actieve outreach wellicht op zijn plaats is. Desalniettemin ontwikkelden veel participanten die positief gescreend waren ontwikkelden geen PTSS. Dit impliceert dat, alhoewel actieve outreach profijt kan hebben voor mensen met onvervulde behoeften, dit ook kosten met zich meebrengt in termen van onnodige klinische assessments.

Sleutelwoorden: vliegtuigongeluk ; ramp; ptss; depressie; screening; longitudinaal; onvervulde behoeften ; behandelbehoeften; preventie; outreach

APA citatie: Gouweloos-Trines, J., Te Brake, H., Sijbrandij, M., Boelen, P. A., Brewin, C. R., & Kleber, R. J. (2019). A longitudinal evaluation of active outreach after an aeroplane crash: Screening for post-traumatic stress disorder and depression and assessment of self-reported treatment needs. European Journal of Psychotraumatology, 10(1), 1554406. doi:10.1080/20008198.2018.1554406

Vertaald door: Steven de Jong

Geaccepteerd voor publicatie op 14 november 2018, online gepubliceerd op 14 januari 2019

Meer European Journal of Psychotraumatology

Alle European Journal of Psychotraumatology
Het European Journal of Psychotraumatology (EJPT) is een peer-reviewed, interdisciplinair wetenschappelijk tijdschrift dat deel uitmaakt van de European Society for Traumatic Stress Studies (ESTSS).    Het EJPT heeft als doel om wetenschappers, behandelaren en experts te betrekken bij de belangrijkste vraagstukken rond stress en trauma, waaronder individuele gebeurtenissen, herhaalde of chronische trauma's, grootschalige rampen en geweld.