Artikel Volkskrant: ‘Mijn gedrag vind ik voor een ander prima, maar voor mezelf niet’
Bron: De Volkskrant
Datum: 16 februari 2020
Auteur: Fokke Obbema
Hij is strijder voor een betere jeugdzorg, dat doet hij vanuit zijn eigen (traumatische) ervaring. Dankbaar voor het leven is hij niet, zegt Jason Bhugwandass. En dat kleurt zijn dag, elke dag opnieuw.
‘In een vitrine in een Diemense containerwoning voor studenten ligt een koninklijke uitnodiging. Of ‘de heer J. Bhugwandass’ naar het paleis op de Dam wil komen voor de Nieuwjaarsreceptie, luidde het verzoek van de koning en de koningin. ‘Dat lukte me echt niet, bij zo’n gelegenheid staan te veel agenten’, zegt Jason met spijt. Een week eerder werd hij nog tegen de grond geduwd, toen hij tijdens een nachtelijke wandeling plots hard ging rennen. Hij zag politiebusjes staan, waarna ‘mijn angsttrauma het overnam’. De agenten dachten aan een dief, begrepen later dat hij in de war was en brachten hem naar een crisisdienst, waar hij een nacht in een isoleercel belandde.
Die vorm van opsluiting is de 22-jarige student sociaal werk geregeld overkomen tussen zijn 16de en zijn 18de, toen hij in de ‘gesloten jeugdzorg’ zat. Daaraan vooraf ging een jeugd in Amsterdam-Noord in een gezin met vier kinderen. Zijn alcoholistische vader van Hindoestaanse komaf was vooral afwezig (‘Hij zat in de gevangenis, was bij een andere vrouw of lag in het ziekenhuis’). Een oudere broer met een verstandelijke beperking sloeg Jason herhaaldelijk, zijn Pools-Nederlandse moeder kwam niet voor Jason op: ‘Mijn moeder kan niet goed omgaan met stress. Bij ons thuis was die er altijd. Als mijn broer me in elkaar sloeg, kregen we allebei de schuld.’
